Miałam dużo czasu, żeby się z tą myślą jakoś pogodzić, a przede wszystkim, żeby Eryczka przygotować do nadchodzącej Wielkiej Zmiany.... Od ubiegłej niedzieli nie rozmawiałam z nim o niczym innym, a Eryk nie należy do typu facetów, którzy puszczają mimo uszu co się do nich mówi. Słuchał codziennie cierpliwie co też mu opowiadam o nowym domku, o jego własnych osobistych Dużych, jakie mu przyjęcie na powitanie szykują, a Eryczek siedział z rozanielona minką i słuchał i słuchał i słuchał Ale i tak bałam się przeogromnie jak się też dziecinka w tej nowej sytuacji odnajdzie 
bo jakby na to nie patrzeć 7 miesięczny kotecek miał święte prawo przestraszyć się takiego novum i zupełnie nie wiedziałam czego się mogę po nim spodziewać....Kiedy ja nawijałam jak szalona
żeby jego nowym opiekunom przekazać wszystkie najistotniejsze informacje, Eryk wykazywał ewidentne znudzenie 
gadaj sobie gadaj, a ja i tak mam już swój plan i urządzę wszystko tak jak ja uważam za stosowne 
Następnie wprowadziłam go w stan ogromnego zdegustowania kiedy na jego dumnej osobie demonstrowałam czynności pielęgnacyjne: no jak to 
a niby dlaczego tylko mnie miętolisz i to jakimś nadprogramowym zestawem 
Do transporterka wkroczył z maleńką moją pomocą, ale całkiem chętnie 
i pojechał.... 
Jestem tym razem dumna z siebie, bo tak się nastawiałam, że nie mogę przy Eryku najmniejszego nawet stresu pokazać 
że udało mi się zachować jak należy do samego końca i bucałam 
dopiero jak już Eryczek tego nie widział. Oczywiście szykując jedzenie dla kociego stada tak byłam zajęta myśleniem jak tam Eryczek, że naszykowałam i dla niego miseczkę Ale mam już pierwsze wieści z nowego eryczkowego domku
i powiem szczerze ulatuję jako ten balon aż pod sam sufit 
i ta euforia na chwilę obecną przyćmiła wszystkie inne uczucia Eryk, mój kochany dzielny i mądry Eryk
przekroczył moje najśmielsze oczekiwania 
Z transporterka wypruł jak tylko mu go otworzyli 
troszkę pobiegał, potem mu się przypomniało, że może jednak lepiej byłoby się choć troszkę schować, podreptał więc za kolumnę 
ale już za chwilkę ciekawość wzięła górę i dziecinka rozpoczęła zwiedzanie 
Zjadł już troszkę mokrego - no przecież musi mieć siłę na zwiedzanie 
Mam nadzieję, że dalej będzie tak samo dobrze
Obawiam się troszkę tej pierwszej nocy, żeby go nagle tęsknota za rodziną nie złapała no ale mam nadzieję, ze nawet gdy tak się stanie, to Eryczek będzie wiedział, że po pocieszenie ma się zwrócić do swoich Dużych Eryczku, bądź najszczęśliwszy w swoim nowym domku
kochaj mocno swoich Dużych i bądź przez nich kochany najgoręcej! Wszystkiego co najwspanialsze w twoim dalszym życiu maleńki 
No zobaczymy na ile mu hartu ducha starczy jak zostanie bez mamy i reszty rodziny w nowym miejscu... 
Mam nadzieję, że nie będzie to dla niego strasznie stresujące 